Friday, February 26, 2010


නිසල සඳ නැති අහස් තලයේ
තනිව පෑයූ පුංච් ත‍රු කැටයේ
නුඹ යදින සඳ උදා නොම වේ නම්
හැකි ලෙසින් නුඔ තනිව හිනැහීයන්

අඳුර පිරි ලොව එකඑ කරන‍ට
සඳ එලිය මෙන් නොහැකි වූව ද
නිවි නිවී දිලෙනා නුඹේ රැස්
කණ මැදිරි එලි ‍ලෙසින් දිස්වී
පුංචි උන්වත හිනා පුබු දා නම්
දිරි සිතින් නුඹ සදා සැනසීයන්

No comments: